'In warmere meren huizen langzamere methaaneters'

Hogere broeikasgasuitstoot door meren bij hogere temperaturen is mogelijk te wijten aan een verschuiving van het type bacteriën dat leeft in deze meren. Dat ontdekten ecologen van de Radboud Universiteit door gebruik te maken van een langlopend zoetwaterexperiment. 

Meren en rivieren zijn ’s werelds grootste natuurlijke bron van methaanuitstoot. Het is bekend dat de uitstoot in meren hoger wordt bij opwarming en bij een toename van voedingsstoffen zoals fosfor en stikstof (eutrofiëring), die in het water terecht komen door bijvoorbeeld de uitspoeling van mest. Wetenschappers vermoedden al dat de hogere uitstoot als gevolg hiervan toe te schrijven is aan bacteriën die in de wateren leven, maar er was tot nog toe weinig onderzoek gedaan naar de precieze mechanismen hierachter.

Op het terrein van de Aarhus Universiteit (Denemarken) staan al twintig jaar grote waterbakken die het natuurlijke ecosysteem in meren nabootsen. De Radboudonderzoekers maakten hiervan gebruik om het effect van opwarming en eutrofiëring op de methaanconsumerende en -producerende bacteriën in de bakken te onderzoeken.