26 soorten microplastics en -rubbers in Nederlandse rivieren opgespoord

Foto Merel Kooi

Onderzoekers van de Universiteit Utrecht, Wageningen Universiteit en de Universiteit van Amsterdam hebben  microplastics en -rubbers in de Dommel, de Maas en Nederlandse rioolwaterzuiveringsinstallaties gemeten. Het merendeel van alle microplastics in zeeën en oceanen wordt aangevoerd door rivieren, waar de microplastics vanuit verschillende bronnen samenkomen.

Met de resultaten uit dit onderzoek kunnen watermanagers – zowel van oppervlaktewater als van drinkwater – beter inschatten of en waar mogelijke risico’s van microplastics te verwachten zijn.

Het is lastig om microplastics in water op te sporen. Dat komt bijvoorbeeld doordat lab-materiaal soms ook van plastic gemaakt is, en de monsters eenvoudig vervuilen. Ook is er door de relatief lage concentraties ontzettend veel water nodig voor een betrouwbare analyse: de onderzoekers moesten per monster duizenden liters water bemonsteren en concentreren tot maar één liter water.

De deeltjes die het team onderzocht, zijn veel kleiner dan voorheen werd gemeten. Vaak werden voorheen alleen deeltjes vanaf 300 micrometer gemeten, ongeveer zo groot als een huisstofmijt en nog net met het blote oog te zien. Nu kan men zelfs deeltjes tot 20 micrometer – zo klein als een menselijke huidcel – waarnemen. Door de monsters met behulp van een speciale microscoop en nieuwe software te analyseren, legden de onderzoekers de aanwezigheid van 26 verschillende soorten plastics en rubbers bloot. En hoe kleiner de deeltjes, hoe meer ervan voorkwamen in het water.

De gevonden concentraties microplastics varieerden sterk, maar gemiddeld vonden de onderzoekers ongeveer 1 deeltje per liter. Dichtbij steden waren meestal meer deeltjes in het water dan in minder dichtbevolkte

Vooralsnog liggen de concentraties onder het niveau waarbij ongewenste ecologische effecten worden verwacht. Wel is het belangrijk die concentraties scherp in de gaten te houden.