Wereldwijd minder doden door stormvloeden

In het verleden zagen we regelmatig stormvloeden (eventueel verergerd door hevige regenval) met veel doden. Voorbeelden zijn Katrina in 2005, met honderden slachtoffers, en Bangladesh in 1970 met ongeveer 300.000 doden door overstromingen. Ook in recente gevallen, zoals bij de orkanen Harvey en Irma, vielen er slachtoffers door overstromingen. Toch toont nieuw onderzoek van Deltares en de TU Delft aan dat er in de kustgebieden relatief veel minder doden vallen door stormvloeden dan vroeger. 

De analyse (gepubliceerd in Environmental Research Letters) laat zien dat gemiddeld 8.000 mensen per jaar omkomen door stormvloeden in kustgebieden; 1,5 miljoen mensen hebben jaarlijks met stormvloeden te maken. Maar het aantal hele grote rampen (met meer dan 10.000 doden) neemt gelukkig af; deze zijn de laatste 25 jaar zeer zeldzaam geworden. Dit bewijst dat het overlijdensrisico door stormvloeden wereldwijd is verminderd; dit ondanks de snel toenemende bevolking in kustgebieden en de groeiende kans op extreme weersomstandigheden.

Belangrijk is dat het relatieve aantal doden (het aandeel dodelijke slachtoffers in het totaal aantal getroffenen) vrijwel overal ter wereld gestaag daalt. De onderliggende redenen zijn dat het monitoren en voorspellen van cyclonen nu standaard is, en dat men early warning- en evacuatiesystemen heeft opgezet. Tevens heeft actieve kustbeschermingdoor onder meer waterkeringen veel levens gered.

‘We hebben hiermee duidelijk bewijs dat de wereldwijde inspanningen om de risico’s te verlagen, succesvol zijn’, zegt dr. Laurens Bouwer van Deltares. ‘We moeten ons nu blijven richten op het uitbreiden en verbeteren van de voorspellingen en van kustbescherming; dit om de gevaren door zeespiegelstijging de baas te blijven.’ Dr. Bas Jonkman van de TU Delft: ‘De bevolking in kustgebieden stijgt dus extra inzet op risicoreductie is nodig. Daarnaast is het nodig de huidige risicomodellen, die zijn gebaseerd op het verleden, te actualiseren. Zo kun je meer betrouwbare voorspellingen maken van de huidige en toekomstige overlijdensrisico’s.’