Schadepreventiekunst’ gaat strijd aan met regen
Schade door extreme regenval is de laatste jaren geen uitzondering meer. Het Verbond van Verzekeraars juicht ieder initiatief om dat tegen te gaan dan ook toe. Bijvoorbeeld de ‘schadepreventiekunst’ van het Laboratorium voor Microklimaten. Kunstenaar Annechien Meier en filmmaker Gert-Jan Gerlach willen hiermee de effecten van klimaatverandering beperken. “We willen vooral mensen aan het denken zetten.”
Eind juli nog: 10 miljoen euro schade door extreme regenval. De straten konden de forse hoeveelheid water niet aan, waardoor woonkamers overstroomden. Volgens kunstenaar Meier wordt dat deels veroorzaakt door verstening van steden. “Het water kan gewoonweg de grond niet in omdat tuinen en pleinen volledig bestraat zijn. Daar proberen we mensen bewust van te maken, via installaties en documentaires.”
Voor Meier is het niets nieuws; eind jaren ’90 was ze al bezig met vergroening van de stad. “Ik wilde vooral mensen in de ‘verharde’ stad in contact brengen met groenten en eetbare bloemen. Toen ik merkte dat steeds meer mensen bezig waren met stadslandbouw, ben ik me meer gaan verdiepen in de oplossing die vergroening kan bieden voor het klimaatprobleem. Zo ontdekte ik dat het openen van de grond kan zorgen voor verkoeling in de stad. Stenen slaan namelijk hitte op.”
Deze en andere ontdekkingen leidden tot het kunstproject Laboratorium voor Microklimaten. “Het project moet mensen bewuster maken van hun ecologische en sociale omgeving.” Op dit moment ligt de focus dus vooral op het overtollige regenwater. “We halen in het midden van een plein bijvoorbeeld bestrating weg. Het leidt tot vervreemding waardoor mensen komen vragen wat we doen. Zo gaan we het gesprek aan over alternatieven voor stenen.”
Verder zoekt het Laboratorium voor Microklimaten samenwerking met allerlei partijen. Denk aan gemeenten, wiens pleinen we onder handen nemen. En ook met verzekeraars zouden we graag samenwerken. “Hoe meer water de grond kan opnemen, hoe minder schade dat uiteindelijk oplevert. En we zouden kennis kunnen delen, gegevens kunnen uitwisselen.” Meier hoopt dat iedereen de openbare ruimte eens wat kritischer onder de loep gaat nemen. En soms hoeft de oplossing helemaal niet zo ingewikkeld te zijn. “Laatst was ik in een oude stad in Duitsland waar de bestrating niet zo strak lag als in onze nette wijken. Iets meer ruimte tussen tegels kan al groot verschil maken.”
Eind juli nog: 10 miljoen euro schade door extreme regenval. De straten konden de forse hoeveelheid water niet aan, waardoor woonkamers overstroomden. Volgens kunstenaar Meier wordt dat deels veroorzaakt door verstening van steden. “Het water kan gewoonweg de grond niet in omdat tuinen en pleinen volledig bestraat zijn. Daar proberen we mensen bewust van te maken, via installaties en documentaires.”
Voor Meier is het niets nieuws; eind jaren ’90 was ze al bezig met vergroening van de stad. “Ik wilde vooral mensen in de ‘verharde’ stad in contact brengen met groenten en eetbare bloemen. Toen ik merkte dat steeds meer mensen bezig waren met stadslandbouw, ben ik me meer gaan verdiepen in de oplossing die vergroening kan bieden voor het klimaatprobleem. Zo ontdekte ik dat het openen van de grond kan zorgen voor verkoeling in de stad. Stenen slaan namelijk hitte op.”
Deze en andere ontdekkingen leidden tot het kunstproject Laboratorium voor Microklimaten. “Het project moet mensen bewuster maken van hun ecologische en sociale omgeving.” Op dit moment ligt de focus dus vooral op het overtollige regenwater. “We halen in het midden van een plein bijvoorbeeld bestrating weg. Het leidt tot vervreemding waardoor mensen komen vragen wat we doen. Zo gaan we het gesprek aan over alternatieven voor stenen.”
Verder zoekt het Laboratorium voor Microklimaten samenwerking met allerlei partijen. Denk aan gemeenten, wiens pleinen we onder handen nemen. En ook met verzekeraars zouden we graag samenwerken. “Hoe meer water de grond kan opnemen, hoe minder schade dat uiteindelijk oplevert. En we zouden kennis kunnen delen, gegevens kunnen uitwisselen.” Meier hoopt dat iedereen de openbare ruimte eens wat kritischer onder de loep gaat nemen. En soms hoeft de oplossing helemaal niet zo ingewikkeld te zijn. “Laatst was ik in een oude stad in Duitsland waar de bestrating niet zo strak lag als in onze nette wijken. Iets meer ruimte tussen tegels kan al groot verschil maken.”
Geen opmerkingen: