Meer water door de Waal: kantelpunt van het Rijnsysteem?
Historische waarnemingen gecombineerd met modelberekeningen wijzen op het bereiken van een kantelpunt in het Rijnsysteem. Sinds de extreme rivierafvoeren in de jaren ’90 stroomt er bij het splitsingspunt Pannerdense Kop geleidelijk steeds meer water via de Waal. Dit blijkt uit recent onderzoek van de TU Delft, Universiteit Leiden, Universiteit Utrecht en Rijkswaterstaat.
Net nadat de Rijn de grens tussen Nederland en Duitsland passeert, splitst de rivier zich in de Waal en het Pannerdensch Kanaal. Hier neemt de waterafvoer via de Waal steeds verder toe, ten koste van de noordelijke tak, het Pannerdensch Kanaal (die zich vervolgens opsplitst in de Nederrijn-Lek en de IJssel).
Uit meetgegevens en modelberekeningen concluderen onderzoekers Astrid Blom en Ralph Schielen dat het Rijnsysteem mogelijk een kantelpunt heeft bereikt. Absolute zekerheid is er echter niet. “De rivier is immers geen stroomgoot in een laboratorium waarin we het effect van een enkele aangepaste conditie kunnen onderzoeken. Toch vinden we het belangrijk om hier nu aandacht voor te vragen. Deze plotselinge veranderingen kunnen namelijk gevolgen hebben voor zowel de waterveiligheid als de scheepvaart,” aldus Astrid Blom, universitair hoofddocent aan de TU Delft.
Door de extreme rivierafvoeren in de 1993, 1995 en mogelijk 1998, werd veel zand en grind over de rivierbodem aangevoerd. Dit leidde tot plotselinge veranderingen in het Rijnsysteem rond het splitsingspunt Pannerdense Kop in het oosten van Nederland.
In het Pannerdensch Kanaal werd bijna een halve meter sediment afgezet, waardoor de afvoer via de andere tak, de Waal, geleidelijk ging toenemen.
De hoogwaters van de jaren '90 veroorzaakten dus een plotselinge verandering, die een langduriger proces van aanpassing in gang zette. Het systeem lijkt nu op weg naar een nieuwe stabiele situatie, waarbij een steeds groter deel van de rivierafvoer via de Waal stroomt. “Het is niet vanzelfsprekend dat deze verandering terug te draaien is”, zegt Blom.
Net nadat de Rijn de grens tussen Nederland en Duitsland passeert, splitst de rivier zich in de Waal en het Pannerdensch Kanaal. Hier neemt de waterafvoer via de Waal steeds verder toe, ten koste van de noordelijke tak, het Pannerdensch Kanaal (die zich vervolgens opsplitst in de Nederrijn-Lek en de IJssel).
Uit meetgegevens en modelberekeningen concluderen onderzoekers Astrid Blom en Ralph Schielen dat het Rijnsysteem mogelijk een kantelpunt heeft bereikt. Absolute zekerheid is er echter niet. “De rivier is immers geen stroomgoot in een laboratorium waarin we het effect van een enkele aangepaste conditie kunnen onderzoeken. Toch vinden we het belangrijk om hier nu aandacht voor te vragen. Deze plotselinge veranderingen kunnen namelijk gevolgen hebben voor zowel de waterveiligheid als de scheepvaart,” aldus Astrid Blom, universitair hoofddocent aan de TU Delft.
Door de extreme rivierafvoeren in de 1993, 1995 en mogelijk 1998, werd veel zand en grind over de rivierbodem aangevoerd. Dit leidde tot plotselinge veranderingen in het Rijnsysteem rond het splitsingspunt Pannerdense Kop in het oosten van Nederland.
In het Pannerdensch Kanaal werd bijna een halve meter sediment afgezet, waardoor de afvoer via de andere tak, de Waal, geleidelijk ging toenemen.
De hoogwaters van de jaren '90 veroorzaakten dus een plotselinge verandering, die een langduriger proces van aanpassing in gang zette. Het systeem lijkt nu op weg naar een nieuwe stabiele situatie, waarbij een steeds groter deel van de rivierafvoer via de Waal stroomt. “Het is niet vanzelfsprekend dat deze verandering terug te draaien is”, zegt Blom.
.jpg){kind=link}
Geen opmerkingen: