Bedrijfsleven neemt verantwoordelijkheid voor duurzaam zoetwatergebruik

Zoetwaterschaarste, veroorzaakt door de groeiende vraag naar water en een veranderend klimaat, wordt steeds meer beschouwd als een grote bedreiging voor de wereldeconomie. In een special van Nature Climate Change, gewijd aan deze nieuwe bron van internationale zorg, betoogt professor Arjen Hoekstra van de Universiteit Twente dat bewustzijn bij consumenten, initiatieven vanuit de particuliere sector, overheidsregulering en gerichte investeringen dringend noodzakelijk zijn om tot duurzaam watergebruik in onze waardeketens te komen. 

Met een redactioneel artikel en een reeks opiniestukken zet Nature Climate Change de zorgen over de toenemende schaarste van zoet water en de sleutelrol die voor het bedrijfsleven is weggelegd stevig op de internationale politieke agenda. Het niet-duurzame beheer van waterbronnen in combinatie met een groeiende vraag naar water en de gevolgen van klimaatverandering levert aanzienlijke risico's op voor waterleidingmaatschappijen en bedrijven die afhankelijk zijn van de landbouw. Bedrijven worden zich steeds bewuster van de risico's die het gebruik van water in hun bedrijfsvoering en binnen hun toeleveringsketen kan hebben. Andy Wales, hoofd Duurzame Ontwikkeling bij SABMiller, zegt: "Voor ons bij SABMiller is water niet alleen van wezenlijk belang voor het brouwproces, maar ook om de gewassen te kunnen verbouwen die nodig zijn om bier te maken en om elektriciteit op te kunnen wekken om onze brouwerijen draaiende te houden. Daarom moeten we het watergebruik in onze eigen bedrijfsvoering en binnen agrarische en energie-opwekkende systemen in het algemeen gelijktijdig aanpakken."

Goed bedrijfsbeleid ten aanzien van water omvat het evalueren van de duurzaamheid van watergebruik over de hele waardeketen, het vaststellen van doelen voor het verminderen van waterverbruik en -vervuiling zowel in de bedrijfsvoering als in de toeleveringsketen van een bedrijf, een plan om deze doelstellingen te verwezenlijken en het op juiste wijze rapporteren hieromtrent.

In zijn opiniestuk betoogt professor Arjen Hoekstra van het Twente Water Centre dat commitment van de particuliere sector alleen niet voldoende zal zijn om de omslag te bewerkstelligen die nodig is om op duurzame wijze in de behoeften van miljoenen watergebruikers over de hele wereld te voorzien. Hij roept daarom op tot versterking van de positie van overheden om nieuwe regelgeving omtrent watergebruik in te voeren. Hoekstra: "Ondanks de grote inspanning die verschillende bedrijven hebben geleverd en nog steeds leveren, is het onwaarschijnlijk dat het bedrijfsleven als geheel in voldoende mate zelfregulerend zal zijn. Er is dringend behoefte aan overheidsregulering en internationale samenwerking. Overheden moeten voor alle stroomgebieden in de wereld maandelijkse maximale watervoetafdrukken vaststellen om in alle stroomgebieden te zorgen voor duurzaam watergebruik." Een maximale watervoetafdruk stelt een limiet aan de waterconsumptie en -vervuiling in een stroomgebied, en zo wordt voorkomen dat het watergebruik in een stroomgebied het draagvermogen van het gebied overschrijdt.

Maar er is meer nodig dan alleen overeenstemming over een maximale watervoetafdruk per stroomgebied. Overheden moeten bij het verlenen van watervoetafdrukrechten aan bepaalde gebruikers rekening houden met wat men verstaat onder 'redelijk watergebruik'. Overheden en bedrijven moeten de handen ineen slaan in een poging benchmarks vast te stellen voor watervoetafdrukken voor water-intensieve producten, zoals voedsel- en drankproducten, katoen, bloemen en biobrandstoffen. De benchmark voor een product zal afhangen van de maximaal redelijke waterconsumptie in iedere schakel in de toeleveringsketen van het product, op grond van de best beschikbare technologie en praktijken.