Nieuw model: kusterosie door zeespiegelstijging groter dan gedacht

Onderzoekers van UNESCO-IHE, TU Delft en Deltares kunnen met een nieuw model veel betere prognoses geven voor kusterosie als gevolg van een stijgende zeespiegel. In de buurt van zeegaten, zoals riviermondingen, blijkt dat de effecten van kusterosie door zeespiegelstijging tot nu toe sterk zijn onderschat. De wetenschappers hebben hierover op zondag 2 september gepubliceerd in de online editie van Nature Climate Change.

De verwachte zeespiegelstijging door klimaatverandering zal er voor zorgen dat de kustlijnen wereldwijd door erosie worden teruggedrongen. Dit is een bekend verschijnsel, dat bij een gegeven zeespiegelstijging in principe door wetenschappers berekend en voorspeld kan worden (via de zogenoemde regel van Bruun). De zaken liggen echter gecompliceerder bij de kustlijnen in de buurt van zeegaten, zoals mondingen van rivieren, lagunes en estuaria. Daar spelen namelijk ook andere factoren mee, bijvoorbeeld veranderingen in de regenval door klimaatverandering en bepaalde compensatie-effecten (basin infilling).

Er bestond in de wetenschap nog geen model dat al deze effecten meeneemt in de berekeningen van de toekomstige ontwikkeling van de kustlijn, terwijl daar wel behoefte aan was onder ingenieurs, bestuurders en planners. De meeste prognoses van de kustlijn gingen alleen uit van de Bruun-regel.
Wetenschapper Rosh Ranasinghe, verbonden als universitair hoofddocent aan de TU Delft en aan UNESCO-IHE, is er nu in geslaagd een nieuw model te ontwikkelen dat veel betere prognoses geeft. Hij deed dit samen met onderzoekers van de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen van de TU Delft, UNESCO-IHE en kennisinstituut Deltares. Met het model zijn snel - binnen enkele minuten - accurate voorspellingen te maken van hoe de kustlijn zich in de buurt van zeegaten zal ontwikkelen als gevolg van een stijging van de zeespiegel.

Het nieuwe model werd vervolgens toegepast op vier verschillende en representatieve kustgebieden (in Vietnam en Australië). Het bleek dat met de Bruun-regel slechts 25 tot 50 procent van de verwachte kustlijnverandering in deze gebieden voorspeld kan worden. De andere processen die optreden in de buurt van zeegaten zijn minstens zo belangrijk en de kustlijnverandering door zeespiegelstijging is in deze gebieden tot nu toe door de modellen dus sterk onderschat.
Met dit nieuwe model wordt het mogelijk om aanzienlijk betere prognoses te doen over kusterosie door de stijging van de zeespiegel. Kustbeheerprojecten die binnenkort worden opgestart kunnen profiteren van dit model en het kan een waardevolle bijdrage leveren voor kustmanagement en -planning.